Onze straat na een tropische regenbui

Brownsberg 15, 16 en 17 april

Uitzicht bij de slaapplaats (zo mooi!)



waterval

Ralleighvallen 5,6 en 7 april

Hoi!

Het is weer al even geleden, maar hier zijn nog enkele foto`s van e laatste uitstapjes. De verhalen die er bij horen hebben jullie nog te goed, maar de tijd is hier nog te kort om lang op internet te zitten. Zondag ben ik tot mijn grote spijt al weer thuis. Ik heb 3 geweldige maanden beleefd, de tijd van mijn leven. Ik neem dan ook met spijt in het hart afscheid van Suriname en alle mensen die we hier hebben leren kennen. Ik zal ze missen!

Tot in Belgie!



Vogelspin naast de slaapkamer



Ik met een woudreus



de slaapplaats



ananas plant



Wilde aapjes eten geven

Galibi Zoo 12/04/2010

Galibi strand zelf 10-12/04/2010

Boven Coessewijne

De slaapplaats



Even kijken hoe diep de plas is waar we met het busje door moesten...



De keuken bij onze slaapplaats



De boot waarmee we de reuze otters, kaaimannen en zeekoeien zijn gaan zoeken.



Rechts in beeld in de rode cirkel een capucijn aapje.

30 en 31 maart zijn we naar Boven Coessewijne geweest, een van de natuurparken in Suriname. De rit er naartoe was op zich al een avontuur. Wanneer je de stad uit bent stoppen de verharde wegen en zijn er enkele nog wegen van bauxiet (rood gesteente). Het had al een paar dagen geregend en de wegen lagen er niet goed bij! Vol plassen en gaten waardoor het een hobbbelige reis was. Op een bepaald moment moesten we zelfs uit de bus om na te gaan hoe diep een plas was en waar de chauffeur er precies door moest rijden. Aangekomen op onze bestemmig kregen we te horen dat we in hangmatten zouden slapen. Het hutje met bedden had namelijk een gat in het dak. De plaats waar we sliepen was een hutje op palen met daarboven een dak van palmbladeren. Buiten onze groep was er geen mens in de buurt, buiten de beheerder van het hutje. Er was ook een kleine keuken en natuurlijk palen om hangmatten aan vast te hangen. Nadat we geïnstalleerd waren zijn we vertrokken voor een boottocht op de rivier. Je moet het je voorstellen zoals je het vaak in documentaires ziet over het tropische regenwoud. Een rivier met alleen maar bomen en dieren ernaast, echt geweldig! We zijn ook even aangemeerd om een verfrissende duik in de rivier te nemen. Jammer genoeg hadden we geen goed weer en hebben we een aantal tropische regenbuien over ons hoofd gekregen.
Na het avondeten zijn we even snel naar het nabijgelegen dorpje gereden. Ik weet niet wat ze hier onder snel verstaan, maar we zijn 1.5 uur onderweg geweest om er te geraken. Het heeft die dag veel geregend en de plassen op de weg naar het dorp waren serieus gegegroeid. Zo erg zelfs dat we vast gezeten hebben op de heenweg. Toen moesten we allemaal uit de bus om te duwen en stodnen we tot aan onze kniën in het modderwater, grappig!
Ook op de terugweg zaten we weer vast. Dit was net iets minder leuk, het heeft ongeveer 3 kwartier geduurd eer we eruit waren en iedereen zat onder de modder, sommige tot aan hun oren toe. De plas was ook zo diep dat de uitlaatpijp onderwater zat en een vreemd borrelend geluid maakte. Het water stond ook tot in de bus. na veel trek en duw werk kregen we de bus er eidenlijk uit en toen ik de schuifdeur weer open deed kwam het water er uit gelopen.
Toen we terug waren op onze slaapplaats zijn we op kaaimannentocht vertrokken. Met ons bootje in het donker met een grote zaklamp gingen we opzoek naar de dieren. Wanneer hun ogen in het licht komen, reflecteren ze. Hieraan kan je ze herkennen. het was wel spannend in het donker op de rivier, midden in het oerwoud! Je ziet er ook heel veel sterren omdat er in de verste verte geen licht aanwezig is.
Toen was het moment daar om te gaan slapen in onze hangmat. In het begin lag het zalig, maar het is niet goed voor je rug! ikzelf heb niet veel geslapen, waarschijnlijk had het feit dat de chauffer snurtke er ook wel iets mee te maken. Wanneer je daar in je hangmat ligt, hoor je allemaal geluiden van dieren en je hebt er geen flauw idee van of ze ver of dichtbij zitten.
De dag nadien zijn we dan vertrokken om reuze otters te gaan zoeken. Jammer genoeg hebben we enkel de otters gezien, maar ze zijn blijkbaar wel heel zeldzaam. We moeten dus blij zijn dat we ze te zien gekregen hebben! We hebben ook wilde aapejes gezien, een schorpioen en een dode volgespin. Een levende hebben we niet gevonden...

Djaran kepang

Zondag 29 maart zijn we met Andy (de leerkracht van onze school) naar Djaran Kepang gaan kijken. Dit is een Javaans feest waarbij mensen in trance geraken en bezeten worden door geesten van dieren. Een heel bijzondere ervaring! Het feest wordt georganiseerd op een pleintje waar er rondom kraampjes staan. Hier kan je spelletjes spelen en genieten van de Javaanse keuken. Het oproepen van de geesten gebeurt op muziek van een tamtam en een aantal xylofonen. Het muziekje alleen klinkt al mysterieus! Nadat de muzikanten een tijdje gespeeld hebben, komen er mannen die verkleed zijn al dansend het plein op. Ze dragen rode kleren en hebben allemaal een rieten paard bij zich. De dansers worden begeleid door een soort van draak die rond hen loopt. Nadat ze een tijdje in een cirkel gedanst hebben zijn ze klaar om de geesten te ontvangen. Om ongelukken te vermijden mogen andere mensen geen rode kleren aandoen. Enkel degene die deelnemen aan het ritueel dragen rode kleren. Zij krijgen ook een speciale geur op hun lichaam om elkaar te herkennen (het zit allemaal nogal ingewikkeld in elkaar). De dansers werden deze keer bezeten door de geesten van apen. Ze kregen kokosnoten en die scheurden ze aan flarden met hun tanden. Ze aten gras en deden de gekste dingen. Zo liep er iemand met zijn hoofd tegen een metalen plaat en leek er geen last van te hebben. Het aap zijn hebben ze ongeveer een uurtje volgehouden. Daarna was het tijd om de geesten opnieuw te verjagen. Dit ging niet bij iedereen even gemakkelijk, bij sommigen wilde de geesten niet vertrekken. Nadien beweren ze dat ze zich er niets meer van kunnen herinneren. Het is ook dan pas dat ze de pijn beginnen voelen. Daarna zijn we gaan eten op Blauwgrond. Een straat met allemaal eettentjes waar je lokale gerechten kan eten. Ik heb gekozen voor bamie met kipsaté en bakabana (gebakken banaan met pindasaus) erg lekker! Daarna hebben we ook een lokaal drankje geprobeerd (niet lekker!). Het is op basis van kokosmelk met een roze kleurstof en daar voegen ze dan nog bolletjes gelatine aan toe. Echt een gekke combinatie en heel slijmerig. Het schijnt ook niet goed te zijn voor je darmen dus hebben we het maar laten staan… We hebben heel de tijd in het donker gegeten omdat half Paramaribo zonder stroom zat. Het had ook zijn charmes, diner bij kaarslicht.